Dualara Özgürlük

Seviyor...

Sevmiyor...

Seviyor...

Sevmiyor...

Seviyor...

Sevmiyor...

Seviyor...........mu acaba?

Ne yapıyor bu kız? Ne yapıyorum di mi? Papatya falı mı bakıyorum? Sırası mı şimdi?

Fal değil bu yaptığım, iç çekişmesi. Kendi içimde kendimle konuşuyorum. Bir türlü karar veremiyorum, öyle mi böyle mi? İçimde sürekli böyle bir düşünceyle yaşıyorum. Acaba Allah  beni seviyor mu, sevmiyor mu? Sevmesi için ne yapıyorum? Sevmediği neler yapıyorum? Sevmediklerini yapmaya niye devam ediyorum? Ben seviyor muyum peki? Sevmiyor muyum? Seviyorsam niye Allah'ın sevmediklerini de yapıyorum. Seven insan böyle mi yapar? O beni seviyor mu? Seviyor mudur acaba? Utanıyorum bazen. "Ne verdin ki ne istiyorsun?" diyorum kendime. Utanıp vazgeçiyorum birşey istemeye. Yüzüm olmuyor bazen.

Sonra birden hatırlıyorum, o çok büyük. Benim gibi değil ki. İsmi "Vedud", seven, çok şefkatli, muhabbetli, sevmeye sevilmeye en layık olan, hatta sevgiyi yaratan, bütün yarattıklarının hayrını isteyen, bizlere ihsan eden...

وَاسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ

"Rabbinizden bağışlanma dileyin; sonra O'na tevbe edin. Muhakkak ki Rabbim çok merhametlidir, (müminleri) çok sever." (Hud 90 - Diyanet Vakfı Meali)

وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ

"O, çok bağışlayan ve çok sevendir." (Buruc 14 - Diyanet Vakfı Meali)

Böyle iken beni de boş çevirmez diyorum. Sesimi duyar diyorum. Peki ya sesimi nasıl duyuracağım? Elbette dua ile.

Dua; bir çağrı, bir yakarış ve küçükten büyüğe, aşağıdan yukarıya, arzdan, arzlılardan semalar ötesine bir yöneliş, bir talep, bir niyaz ve bir iç dökmedir. (Vikipedia) Öyle diyor sözlükler.

Peki ya müslüman isteyeceği şeyi kimden ister, kime talep eder, kime yalvarır, kime yönelir başı sıkışınca, kime içini döker? Tabi ya, bildiniz. Elbette Yaratandan ister, Allah'a yalvarır, Allah'a yönelir. Böyle olmalı. Bizi bize veren, varlığımızı yaratan O. Elbette bizi en iyi anlayan da O olacaktır.

...وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُم

"Rabbiniz (şöyle) buyurdu: «Bana düâ edin. Size icabet (ve duanızı kabul) edeyim." (Mü'min 60 - Hasan Basri Çantay Meali)

Bu ayeti de bilince salıveriyorum duaları... Ne bulursam istiyorum. Maddi, manevi herşeyi O'ndan istiyorum. Tabi yanlış bir şey istemeyeyim diye ucuna, başına, bir yerine "hayırlısıyla" diye ilave ediyorum. Tam ben böyle isteklerimi sıralarken biri müdahale ediveriyor. "Bunun için de mi dua edeceksin?" diye. Etmeyeyim mi? Herşeyin sahibi O, ondan değil de kimden isteyeyim?

Bir arkadaşım şöyle anlatmıştı: "Babamdan kaç gün ayakkabı bağcığı almasını istedim, her gün unuttu. Sonra bu ayete rastladım bir yerde, bağcığı Allah'tan istedim. Babam o akşam hatırlayıp getirdi bağcığımı."

Herşeye bir vesile kılsa da asıl veren Allah, bir ayakkabı bağcığını bile ondan istemek gerekirken biz kalkmış insanlara yalvarıyoruz. Birileri dileklerimizi yerine getirsin diye bin türlü takla atıyoruz. Halbuki veren Allah, alan Allah. Kimden neyi isteyeceğimizi bilmiyoruz. Allah bunu unutturmasın, herşeyin sahibi olduğunu hatırlarsak herşeyi de ondan isteriz.

Dua tadında bir hadisle yazımı bitireyim, inşallah kabul olur:

"Allah'ım! Şimdiye kadar yaptığım, bundan sonra yapacağım işlerin şerrinden sana sığınırım." (Hadis-i Şerif)

Bitirken bir de kardeşimin dolabına astığı duayı edeyim de öyle son bulsun yazım:

"Allah'ım, gönlümde olanı hakkımda hayırlı kıl.

Hakkımda hayırlı olana da gönlümü razı eyle"

AMİN

Not: Bu yazıyı benim gibi dua etmeye yüzü olmadığını hissedenlere yazdım. Bırakın dualarınızı, salıverin kalbinizden, Allah büyük, kabul eder.

Bu yazı -İslamın Işığında- etkinliği için Gelibolu17 arkadaşıma gitsin.